Ἰδοὺ τὰ μεγάλα καὶ κοσμοϊστορικὰ γεγονότα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος μὲ «Τὰ πάθη τὰ σεπτά, τὰ μεγάλα, τὰ φρικτά, τὰ ζωοποιά, τὰ ἅγια, τὰ ἄχραντα…» τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

          Ἰδοὺ ἡ Μ. Πέμπτη μὲ τὸ φοβερὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, τὸν Ἱερὸ Νιπτήρα, τὴν προδοσία καὶ τὴν ὑπερφυᾶ προσευχή…

          Ἰδοὺ ἡ Μ. Παρασκευή, ὅπου ἀκούγεται τὸ τραγικό: «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου…», «Σκότος ἐγένετο ἐπὶ πάσαν τὴν γῆν  ἀπὸ ὥρας ἕκτης ἕως ὥρας ἐνάτης…»

          Πενθεῖ ἡ φύση, ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διότι «ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὥσπερ ἱμάτιον κεῖται νεκρός, γυμνὸς καὶ ἄταφος…» «Προσκυνοῦμε τὰ πάθη Σου Χριστέ… καὶ δοξάζουμε λαμπαδηφόροι τὴν Ἔνδοξη Ἀνάσταση»

          Ἰδοὺ, ὅμως, καὶ τὸ Πάσχα, ἡ Ἀνάσταση, τὸ λαμπρότερο γεγονὸς τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. Ἡ νίκη καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι καὶ δική μας. Ὁ θρίαμβός του καὶ δικός μας. Πρωτότοκος ὁ Χριστὸς ἐκ νεκρῶν ἐγένετο καὶ ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς στὴν κοινὴ τῶν πάντων ἀνάσταση. Δὲν θὰ μᾶς φάει γιὰ πάντα τὸ μαῦρο σκοτάδι τοῦ τάφου. Προηγήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς.

          Τώρα ξέρουμε ὅτι ὅλες οἱ θλίψεις καὶ οἱ στενοχώριες ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Ἀκόμη καὶ ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἀπελπισία καὶ τέρμα, εἶναι μετάβαση καὶ ἐλπίδα σὲ μία ἄλλη ζωὴ καὶ μία χαρὰ στὸν Παράδεισο.

          Οἱ κεκοιμημένοι μας δὲν εἶναι πεθαμένοι καὶ χαμένοι. Κοιμοῦνται καὶ θὰ ξυπνήσουν, ὅπως κι ἐμεῖς γιὰ νὰ λάβουμε τὸ καινούργιο καὶ ἀναστημένο σῶμα καὶ νὰ πᾶμε στὸν Παράδεισο νὰ χαιρόμαστε αἰώνια.

          Γι'  αὐτὸ διαλαλοῦμε τὸ χαρμόσυνο καὶ κοσμοϊστορικὸ γεγονὸς μὲ τὸν  νικητήριο χαιρετισμό: “Χριστὸς Ἀνέστη - Ἀληθῶς Ἀνέστη” πρὸς πάσα κατεύθυνση ἀντὶ ἄλλου ὁποιουδήποτε χαιρετισμοῦ, ἀπὸ χρέος εὐγνωμοσύνης, πίστεως καὶ ὁμολογίας, συγχρόνως δὲ καὶ ἱεραποστολῆς.

          Γι'  αὐτὸ μέσα στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας καὶ ἡ συγχώρεση αὐτὴ αὐξάνει τὴ χαρά μας καὶ φωτίζει τὶς ψυχὲς ποὺ ἀκόμη κάθονται ἐν χώρᾳ ἅδου καὶ σκιᾷ  θανάτου". Ἡ ἀγάπη πλέον εἶναι τὸ σῆμα κατατεθὲν τῶν Χριστιανῶν, ποὺ γεύθηκαν τὴν ἀγάπη τῆς Ἀναστάσεως.

          Ἀνάσταση σημαίνει ἀναγέννηση, θεραπεία, ἐπανίδρυση, ἀνοικοδόμηση, ἀλλαγή, ἐλπίδα, παρηγοριά,  δικαίωση, ἐλευθερία, τοῦ πεσμένου ἀνθρώπου.

          Δὲν ὑπάρχει ἁμαρτία ἀσυγχώρητη. Δὲν ὑπάρχει κίνδυνος ὁριστικὸς καὶ φόβος καταλυτικὸς γιὰ κόλαση τυραννική.

          Καὶ ληστὴς νὰ εἶσαι στὸ Σταυρό, μπορεῖς νὰ ἀναστηθεῖς.

          Καὶ Μαρία Αἰγυπτία νὰ εἶσαι, μπορεῖς νὰ εἰσέλθεις στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ Βασιλεία.

          Καὶ τὸ ἔγκλημα τῆς Χριστοκτονίας νὰ ἔχεις κάνει, μπορεῖς τὴν Πεντηκοστὴ νὰ μετανοήσεις καὶ νὰ ἀναστηθεῖς. Πλήρωσε ἄλλος γιὰ σένα.

          Μὴ φοβόμαστε κανέναν. Καὶ κομματάκια νὰ μᾶς κόψουν, Χριστὸς Ἀνέστη! Θὰ ἀναστηθοῦμε.

          Κι ἂν εἶσαι ἐθισμένος, ἐξαρτημένος, δοῦλος τῶν παθῶν, αἰχμάλωτος σὲ συνήθειες καὶ καταστάσεις, μποροῦμε νὰ νικήσουμε, ἂν γνωρίσουμε τὸν Χριστὸ καὶ τὴ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

          Ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κάνει ἡ πίστη στὸ Χριστὸ καὶ ἡ ἐπίγνωση τῆς δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεώς Του.

          Και οἱ πρόγονοί μας, οἱ Ἕλληνες, μὲ τὴν Ἀνάσταση κοιμόντουσαν καὶ ξυπνοῦσαν τὰ 400 χρόνια της σκλαβιᾶς. Χριστὸς Ἀνέστη, ἔλεγαν, καὶ ἡ Ἑλλὰς Ἀνέστη!

          Σήμερα εἶναι τόσο σκοτεινὰ καὶ τόσο θολὰ τὰ πράγματα  - ἐθνικά, οἰκονομικά, ἠθικὰ -  στὴν Ἑλλάδα καί στὸν κόσμο ὅλο! Εἶναι τόσο περίπλοκα τὰ προβλήματα παγκοσμίως! Εἶναι τόσο δαιμονικοὶ οἱ ἐγκέφαλοι ποὺ τὰ δημιουργοῦν, τὰ προωθοῦν ἢ τὰ ἐκμεταλλεύονται! Εἶναι τόσο σατανικὴ ἡ προπαγάνδα ποὺ ἔχει ἐξαπολυθεῖ καὶ ἔχει ζαλίσει τὶς μάζες! Εἶναι τόσο σκληρὰ τὰ παιγνίδια ποὺ ἐπινοοῦν καὶ παίζουν οἱ παγκόσμιοι τραπεζίτες. Εἶναι τόσο διαπλεκόμενοι οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ κρατοῦντες! Εἶναι τόσο προχωρημένη ἡ σήψη καὶ ἡ διαφθορὰ στὸ δημόσιο βίο καὶ στὸν κρατικὸ μηχανισμό! Εἶναι τόσο δειλοὶ οἱ ἄνδρες τῶν βουλευτικῶν ἑδράνων! Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, εἶναι τόσο ἐκτεταμένη ἡ πανθρησκεία τοῦ πλουτισμοῦ καὶ τοῦ μαμμωνᾶ μὲ κάθε τρόπο καὶ σὲ κάθε τόπο! Ὑπάρχει τόση δαιμονολατρεία καὶ εἰδωλολατρεία στους  κατέχοντες ὥστε τοὺς ἑνώνει ἀδιάσπαστα τὸ κακὸ ἀσχέτως θρησκευτικῶν πεποιθήσεων! Εἶναι τόσο σιωπηλὴ ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία! Ὑπάρχει τόση ἔλλειψη προτύπων στὶς κοινωνίες ὥστε πανεύκολα μπορεῖ κάποιος νὰ ἀπογοητευθεῖ καὶ νὰ πεῖ ὅτι αὐτὸς ὁ κόσμος πραγματικὰ δὲν ἀλλάζει μὲ τίποτε.

          Γι'  αὐτὸ πολλοὶ συμπατριῶτες μᾶς ἀναρωτιοῦνται: Ποιὸς μπορεῖ ἄραγε νὰ ἀνταπεξέλθει σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ τεχνάσματα; Τί θά ἀπογίνει ἡ Ελλάδα;

          Ἀνθρωπίνως δὲν φαίνεται νὰ ὑπάρχει λύση ὁρατὴ γιὰ τὸ μέλλον. Ὁ κόσμος θὰ πηγαίνει ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. «Οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους εἶναι σοφώτεροι – καὶ ἐξυπνότεροι, πιὸ ἐπιτήδειοι στὸ κακὸ – ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτός». Τὸ κατεστημένο καλὰ κρατεῖ.

          Ποτὲ δὲν ἤμασταν ξανὰ ἔτσι! Οἱ ἐχθροί της Ἑλλάδος, τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς κοινωνίας, τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς δικαιοσύνης ἔχουν δουλέψει σκληρὰ ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια γιὰ νὰ μᾶς φέρουν σ΄ αὐτὸ τὸ κατάντημα καὶ τὸ χάλι. Πάτησαν πάνω στὴν ἐπιθυμία τῆς καλοζωίας καὶ μᾶς φόρεσαν τὰ πιὸ σκληρὰ δεσμὰ μὲ ἕνα πλήρη δανεισμὸ καὶ μία ἰσοπεδωτικὴ καὶ διαχρονικὴ οἰκονομικὴ ἐξάρτηση. Κοιμόμασταν τὸν ὕπνο τῆς καλοπέρασης καὶ ποὺ νὰ πάρουμε εἴδηση τὰ τεκταινόμενα!

          Σὲ ἐπίπεδο καθαρὰ πνευματικὸ χάσαμε τὸ στοιχεῖο τοῦ ἐνθουσιασμοῦ καὶ τὸ μοχλὸ τῆς θερμῆς πίστεως ὥστε νὰ ζητήσουμε καὶ νὰ πετύχουμε ἕνα θαῦμα. Ἀκόμη καὶ οἱ προσευχὲς μας ἔσβησαν μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἐργασιῶν μας καὶ τῶν ὑποχρεώσεών μας. Δὲν ὑπάρχει «ἄρχων, ἡγούμενος καὶ προφήτης ἐν τῷ λαῷ» μας. Ἔσβησε ἡ πίστη, ἔπαυσαν οἱ προσευχές, σταμάτησαν τὰ θαύματα. 

           Ὅλοι σήμερα κατακρίνουμε πρόσωπα καὶ πράγματα, πολιτικὲς καὶ κόμματα, ἐχθροὺς καὶ φίλους. Καταδικάζουμε τὸ παρελθὸν πολιτικὸ κατεστημένο καὶ κανένας δὲν βρίσκει μία λύση, πουθενὰ δὲν βρίσκεται ἕνα πρόσωπο, ἕνας φωτισμένος ἄνθρωπος, ἕνας Κολοκοτρώνης, ἕνας Καποδίστριας, ἕνας Παπαφλέσσας ἢ ἔστω ἕνας Μακρυγιάννης… νὰ τραβήξει μπροστά. Πάντα εἶχε ἡ Πατρίδα μας στὶς ἀστείρευτες πηγὲς τῆς Ρωμηοσύνης ἡγέτες ποὺ τράβαγαν μπροστὰ μὲ ὀξυδέρκεια καὶ θεία φώτιση. Σήμερα γιατί;           Λύση δὲν ὑπάρχει γιὰ τὴ χώρα μας. Τὸ βλέπουμε ὅλοι. Νέα ψέματα, νέα δάνεια, νέοι φόροι, νέες περικοπές, νέες δόσεις καὶ ἐνισχύσεις στὶς τράπεζες, νέα μέτρα, ἀκόμη περισσότεροι νέοι ἄνεργοι. Μόνοι παλιοὶ εἶναι οἱ πολιτικοί μας. Πεθαμένοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι μέσα τους. Μαζὶ μ΄ αὐτοὺς πεθαίνει καὶ ἡ Ἑλλάδα. Ἂς μᾶς πεῖ κάποιος, ἂν μπορεῖ, μία ἰδέα, μία πρόταση, μία λύση! Μόνο καταγραφὲς καὶ περιγραφὲς τῶν προβλημάτων κάνουμε.

           Ἐκεῖ ποὺ φτάσαμε μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος.

          Ἕνας Θεὸς λοιπὸν πρέπει νὰ μᾶς πεῖ τί θὰ κάνουμε. Ἀρκεῖ νὰ Τοῦ τὸ ζητήσουμε. Μέσα στὴν ἀναποτελεσματικότητά μας, ἂς ἐπιχειρήσουμε ταπεινὰ νὰ προσευχηθοῦμε. Ἂς ἐντείνει την  προσευχητική του δραστηριότητα κάθε ἐνορία συλλογικὰ καὶ κάθε πιστὸς ἀτομικά. Ἂς γονατίσουν  οἱ ἐγκρατευτὲς καὶ ἂς παρακαλέσουν πιὸ πολύ. Ἂς λιτανεύσει τὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ ἡ Ἱεραρχία. Ἂς καταφύγουν στὰ εἰκονοστάσια οἱ οἰκογένειες.

          Ἕνας καινούριος ἄνεμος πρέπει νὰ πνεύσει βαθιᾶς μετάνοιας καὶ πνευματικῆς ἀναγεννήσεως. Τότε μόνο θὰ σωθοῦμε.

           Ἂς λάβουμε θάρρος ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει ὁ Κύριος. Γιὰ ἐμᾶς σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε. Καμία δειλία λοιπόν. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ. Μαζί μας συμπορεύεται ὁ Ἀναστημένος Χριστός.

          Ὁ Χριστὸς συνέτριψε τὰ πάντα. Κατέβηκε στὸν Ἅδη. Τίποτε δὲν μᾶς σταματᾶ. Ὅλα ἀνήκουν στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Χριστὸς «ἐξῆλθεν ἀπὸ τοῦ τάφου νικῶν καὶ ἵνα νικήση». Καὶ μεῖς, θὰ παλέψουμε μὲ τὰ σκοτάδια καὶ θὰ νικήσουμε. Κάτω ὁ φόβος, ἡ δειλία καὶ ἡ ἀπελπισία.  Ἰησοῦς Χριστὸς νικᾶ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ…